Ik twijfel steeds meer over mijn fashion-opvoeding. Mijn kinderen heb ik altijd getracht leuk aan te kleden. Zelfs al voor dat ze geboren waren beschikten ze over een zeer uitgebreide garderobe.

Ik vond, en vind het belangrijk dat ze er leuk uitzien. Puberella als peuter in de meest adorable Oililiy outfits, afgestyld met snoezige bontjasjes en zilveren cowboylaarsjes. Zoon in hippe kleurige doch stoere outfits. Tot ze een jaar of 10 waren had ik de vrije hand en trokken ze zonder mopperen alles aan dat ik klaarlegde.

Zijn smaak ontwikkelde zich van oogverblindende neonkleurige Nikes (horror), t-shirts met StarWars afbeeldingen tot Tommy Hilfiger en Lacoste shirts en af en toe een donkerblauwe polo om mij te pleasen.

Ik had me net bij de situatie neergelegd en bracht al zijn ongedragen kleding naar de kledingbak toen hij ineens een onverwachtste mode-weg insloeg.

Naast zijn recente fascinatie voor de kledinglijn van Zeeman (de ganse collectie staat op zijn wishlist inclusief de meest lelijke sneakers die je ooit gezien hebt) heeft hij nu zijn zinnen gezet op Lidl sokken. Ik hoopte dat het een grap was, een soort gimmick. Maar no, hell no.

Lidl sokken. Je leest het goed. De Lidl verkocht enige tijd geleden sokken voor een euro. Witte badstof sokken met een Lidl logo erop.

Serieus. Where did I go wrong.